dag 4 22juli
Door: Melanie en Andrea en Loes
22 Juli 2014 | Moldavië, Chisinau
Om 8.30 was ere en heerlijk ontbijt voor ons bereid .Na de afwas bleef Peter bij de in aanbouw zijnde kerk en de rest van de groep ging naar Mw. O die in een klein huisje waar geen kachel meer kan branden. Daar gaan we de plaats van de oude haard uit breken en daarna zal er een kachel specialist komen om een nieuwe te bouwen. Wat we daar aantroffen ging alle perken te buiten, een”krotje” van 3x4 met een kastje erin een bed totaal verroest en een matras waar de veren doorstaken, te vies om aan te pakken. Naast de bestaande haard was een plek daar lag een soort dekbed en een deken en een kussen,intens bevuild en daar sliep Mw. op.
Buiten zagen we Mw. O zelf die voorbereid was op onze komst en zij verwelkomde ons met een grote glimlach.Hierbij schiet je vol van emoties,Hoe kan dit bestaan!!!Mw O. 74 jr loopt erg krom met een stokje wat ze uit de tuin heeft gehaald. Zij ging onkruid wieden .
Wij hebben toen het kamertje leeggehaald, onvoorstelbaar wat je dan aantreft. Eten wat bedorven is , wasgoed/kleding totaal vervuild en teveel om op te noemen. Met handschoenen zijn we aan de slag gegaan. We hebben veel weggegooid. Zij had naast dit kamertje ook nog een ander stuk woning met 2 kamers en een open zoldertje oud en vervallen.Daar wilde zij niet wonen want dat was in de winter niet warm te krijgen en ze voelde zich daar niet veilig.We hebben daar toch een kamer gereed gemaakt om even een paar dagen te wonen zodat haar andere kamer weer bewoonbaar gemaakt kon worden. Er was een bank die we als bed hebben ingericht, met een deken die we in een ruimte van een soort vuile kelder hadden gevonden.
Sterke mannen die er bij kwamen zijn gaan bikken en hakken ,stof,stof,stof en 1 klein raampje en een deuropenig waarbij je moet bukken.Al het puin moest in emmers naar buiten en werd in een put gedumpt naast het huisje (misschien later verbrand).Als je zo bezig ben kan je niet geloven dat er mensen zijn die zo moeten /kunnen leven.Volgens de pastor komen ze een paar maal per jaar om te ruimen en te helpen en wassen. Ze krijgt dagelijks maaltijden via de kerk. Ze kan zelf nog een beetje boodschappen doen , maar zeer moeizaam.Velen onderons konden de tranen niet bedwingen. Na een heerlijke lunch, die we met 25 mensen hebben genuttigd, zijn we met 6 personen weer terug gegaan en hebben we alle puin weggeruimd zodat morgen de kachel specialist kan beginnen. Na afloop keek Mw. O. in haar “krotje” en was erg blij dat het al zover was.En in haar “nieuwe” kamer gaf zij aan “ ik lijk wel een prinses” Hoe tevreden kan een mens zijn met !!!!Wij zullen niet meer klagen nu we deze indrukwekkende situatie van dichtbij hebben gezien. De grootste glimlach gaf ze ons als dank toen we weggingen, dat was de mooiste beloning.
Na de lunch zijn Peter, Melanie en Andrea maaltijden gaan rondbrengen, naar hen die niet naar de kerk kunnen komen. Deze mensen krijgen dezelfde maaltijd die wij krijgen. Ze kregen daarbij nog een pakje koekjes en drinken. Omdat het allemaal mensen met een handicap zijn zoals blindheid, halfzijdigverlamd en doofheid vonden we het erg bijzonder dat ze nog op zichzelf leefden, in schamele huisjes. De mensen waren erg dankbaar voor het eten en dat lieten ze duidelijk blijken door kussen en knuffels. Tijdens de wandeling naar de mensen toe kon je ook verschillende indrukken opdoen zoals de armoede, de schamele huizen en de vele weilanden waar ze eten op verbouwen.
Na een heerlijk verfrissende douche zijn we terug gekeerd naar de kerk waar een fantastische maaltijd voor ons bereid was.
Buiten zagen we Mw. O zelf die voorbereid was op onze komst en zij verwelkomde ons met een grote glimlach.Hierbij schiet je vol van emoties,Hoe kan dit bestaan!!!Mw O. 74 jr loopt erg krom met een stokje wat ze uit de tuin heeft gehaald. Zij ging onkruid wieden .
Wij hebben toen het kamertje leeggehaald, onvoorstelbaar wat je dan aantreft. Eten wat bedorven is , wasgoed/kleding totaal vervuild en teveel om op te noemen. Met handschoenen zijn we aan de slag gegaan. We hebben veel weggegooid. Zij had naast dit kamertje ook nog een ander stuk woning met 2 kamers en een open zoldertje oud en vervallen.Daar wilde zij niet wonen want dat was in de winter niet warm te krijgen en ze voelde zich daar niet veilig.We hebben daar toch een kamer gereed gemaakt om even een paar dagen te wonen zodat haar andere kamer weer bewoonbaar gemaakt kon worden. Er was een bank die we als bed hebben ingericht, met een deken die we in een ruimte van een soort vuile kelder hadden gevonden.
Sterke mannen die er bij kwamen zijn gaan bikken en hakken ,stof,stof,stof en 1 klein raampje en een deuropenig waarbij je moet bukken.Al het puin moest in emmers naar buiten en werd in een put gedumpt naast het huisje (misschien later verbrand).Als je zo bezig ben kan je niet geloven dat er mensen zijn die zo moeten /kunnen leven.Volgens de pastor komen ze een paar maal per jaar om te ruimen en te helpen en wassen. Ze krijgt dagelijks maaltijden via de kerk. Ze kan zelf nog een beetje boodschappen doen , maar zeer moeizaam.Velen onderons konden de tranen niet bedwingen. Na een heerlijke lunch, die we met 25 mensen hebben genuttigd, zijn we met 6 personen weer terug gegaan en hebben we alle puin weggeruimd zodat morgen de kachel specialist kan beginnen. Na afloop keek Mw. O. in haar “krotje” en was erg blij dat het al zover was.En in haar “nieuwe” kamer gaf zij aan “ ik lijk wel een prinses” Hoe tevreden kan een mens zijn met !!!!Wij zullen niet meer klagen nu we deze indrukwekkende situatie van dichtbij hebben gezien. De grootste glimlach gaf ze ons als dank toen we weggingen, dat was de mooiste beloning.
Na de lunch zijn Peter, Melanie en Andrea maaltijden gaan rondbrengen, naar hen die niet naar de kerk kunnen komen. Deze mensen krijgen dezelfde maaltijd die wij krijgen. Ze kregen daarbij nog een pakje koekjes en drinken. Omdat het allemaal mensen met een handicap zijn zoals blindheid, halfzijdigverlamd en doofheid vonden we het erg bijzonder dat ze nog op zichzelf leefden, in schamele huisjes. De mensen waren erg dankbaar voor het eten en dat lieten ze duidelijk blijken door kussen en knuffels. Tijdens de wandeling naar de mensen toe kon je ook verschillende indrukken opdoen zoals de armoede, de schamele huizen en de vele weilanden waar ze eten op verbouwen.
Na een heerlijk verfrissende douche zijn we terug gekeerd naar de kerk waar een fantastische maaltijd voor ons bereid was.
-
22 Juli 2014 - 21:12
Gerard Geitenbeek:
Als kampeerders zijn wij ook met weinig ruimte en simpele dingen tevreden, maar dat is leuk voor enkele weken per jaar. Als je terugkomt ben je blij met de luxe die we dan weer hebben en die waardeer je dan ook des te meer. Maar als je je hele leven zo moet wonen.....
Fijn dat jullie hier ook weer wat licht konden brengen! -
22 Juli 2014 - 21:44
Sjaak G:
Petje af voor jullie, dat je dit mag doen en met eigen ogen mag zien dat het echt hard nodig is wat je doet. En je mag de dankbaarheid van de mensen zelf in ontvangst nemen. Veel succes de komende tijd. -
22 Juli 2014 - 21:55
Jeannette Brik:
Tsjonge, wat een indrukken vandaag. We hebben er beelden bij, maar jullie zien het met eigen ogen. En wat fijn dat je daar dan op deze manier kunt en mag helpen. -
22 Juli 2014 - 22:07
Wilma Ham:
Ongelofelijk, wat een indrukken. Het is bijna niet voor te stellen, dat mensen zo leven. Geweldig dat de mensen zo dankbaar zijn, dat zal jullie nog meer motivatie geven om verder te werken. Veel succes verder! -
22 Juli 2014 - 22:18
Marleen Kooij:
Wat mooi dat jullie daar zo kunnen helpen, maar ook moeilijk om zulke armoede te zien.
Succes met jullie werk daar. De mensen zijn jullie dankbaar!!
-
22 Juli 2014 - 22:23
Sjaak Reuijl:
Wie twijfelt nog aan het nut van jullie reis? Niemand toch.! Fantastisch werk mensen.
Veel sterkte verder.
Hartelijk groet -
22 Juli 2014 - 22:56
Bram Scheffer:
Leuk om jullie zo te volgen en goed te lezen dat er veel goed werk verzet kan worden. Veel indrukken en zeker ook de daarbij behorende emoties, dat lees ik nu ook weer. Veel succes met het goede werk. Heel fijn dat jullie met eigen ogen zien dat iedereen dankbaar is voor wat jullie daar doen. -
23 Juli 2014 - 08:55
Martine Vd Burg:
Wat een dankbaar werk is dit.
Fantastisch.
leuk om zo de reisverslagen te lezen.
Oud collega van LOES.
-
23 Juli 2014 - 10:27
John Juch:
Wat ben ik blij dat met we met elkaar deze reis konden regelen. Hier doe je het voor. -
23 Juli 2014 - 20:37
Ineke Koedood:
jullie verslag gelezen heel indruk wekkend dit zijn momenten die je nooit meer vergeet
wat wonen wij dan op een prachtig stukje aarden en wat hebben wij dan toch veel
heel veel sterkte met alles wat jullie doen -
24 Juli 2014 - 08:51
Wil Noordergraaf:
Indrukwekkend. Complimenten ook voor de verslagen die geschreven worden. Succes allemaal, maar dat zit eigenlijk wel goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
