Verslag dag 9
Door: Mirjam en Emma
27 Juli 2014 | Moldavië, Chisinau
Verslag dag 9
Vandaag is het zondag en dus mochten wij weer allemaal onze lange broeken en lange rokken aan.
Wij gingen lopend naar de kerk vanochtend, en deden daar 15 minuten over... in het zonnetje... met lange broek en rok.... leuk!:)
Na een heerlijk ontbijt hebben wij met de hele groep de eetzaal omgetoverd tot een kerkzaal. Dus dat betekende: tafels op elkaar, banken achter elkaar zetten, stoelen ernaast zetten, de preekstoel neerzetten en dan afkoelen buiten in de schaduw. Toen wij allemaal buiten stonden hebben wij ons opgesteld in een rijtje waarbij de kerkgangers begroet werden.
We werden gezoend en elkaar begroet met Pacea. Wij hadden voor Dhr. S. een stok gekocht en deze ochtend kwam hij zelf naar de kerk toe, deze meneer was al heel lang niet meer in de kerk geweest. Naar aanleiding van de kleding en wandelstok die wij hem geschonken hebben en uiteraard ook door de aandacht die hij van de kerk heeft gekregen en de mooie kerkdienst heeft deze meneer de kerk weer omarmd. Hij zei dit aan het einde van de kerkdienst. Heel mooi om dit zo mee te maken.
Deze kerkdienst heeft Mirjam een gedicht voorgelezen en Loes heeft een dankgebed uitgesproken en dit werd vertaald door pastoor Gregori, dit werd erg gewaardeerd door de gemeente. Tijdens deze dienst werd er contact gezocht met Gerard ( de voorganger in Rotterdam) en na een kort gesprekje heeft de gemeente het aloude glorie halleluja gezongen. Dit werd via de microfoon van Gerard versterkt waardoor de gemeente in Rotterdam mee kon luisteren, zij zongen met ons mee. Dit was erg bijzonder en iedereen genoot. Er werd met zoveel passie en liefde gezongen dat was zo goed voelbaar. Daardoor vloeiden de tranen in overvloed.
Na de lunch zijn we langs 2 huisjes gereden. Bij het eerste huisje zat een mevrouw die haar enkel gebroken had. Zij had dringend een wandelstok nodig, deze hebben wij gebracht. Zij was hier erg blij mee en ze ging graag op de foto voor ons. Hierna zijn we naar mevr. T geweest. Dit was erg schokkend. Het huis was in zeer slechte staat, geen elektriciteit. Zij wonen hier met 3 generaties in, de jongste van een jaar. Mevr. T. Bleek ook ernstig ziek te zijn, iets in haar baarmoeder. Dit is levensbedreigend en heeft dringend een operatie nodig. Hier is alleen geen geld voor..
De mevrouw was erg bang voor de operatie maar vooral voor wat er na de operatie zou komen. Ze zou een aantal maanden moeten relavideren en dus niet kunnen werken, hierdoor komt er dus maandenlang geen geld binnen. Een moeilijke situatie. Dit was allemaal weer erg emotioneel
Later bleek dat haar dochter, de moeder van de baby, ook ziek is. Zij heeft iets aan haar nieren.
Na deze moeilijke situatie hebben wij nog even kunnen rusten. Rond 15.00 gingen wij vanaf ons huisje, met het speelgoed voor het kinderkamp, naar het huisje van Gregori gelopen. Hier zaten Loes, Michelle, Melanie en Andrea al te wachten. Wij hebben alle spullen uitgestald en gekeken wat wij nu allemaal hadden en kunnen gebruiken met de kinderen.
Iedereen ging bij de school kijken waar wij het dagkamp gaan houden, en Jeanette bleef bij de spullen en ging even in gesprek met Gregori.
Eenmaal bij de school, was aan de overkant van de straat, zijn wij naar het schoolplein gelopen. Dit schoolplein bestaat eigenlijk alleen maar uit gras dat tot aan de knie reikt. Er staan een paar klimrekken, 2 doelen om te voetballen, 2 baskets EN een paard.... je zal wel denken: een paard? Ja... een paard... waarom weten wij ook niet. Misschien wel als een grasmaaier.
Hierna gingen wij naar het kerkje om de spullen te halen voor een overheelijke BBQ bij het mooiste plekje van Mateuti.
Eenmaal op dit plekje aangekomen zijn wij een kleine wandeling gaan maken naar dat mooie punt. Daar mag je helaas niet BBQ’en. Bij dit uitkijkpunt had je een prachtig uitzicht over een vallei. Deze vallei had een riviertje en een spoorlijn. Die heuvels en dat uitzicht waren geweldig. De kinderen die meewaren gingen allemaal op het randje zitten van een rots.. dit tot afgrijzen van sommige.
Alles is gelukkig goed gegaan en we hebben enorm genoten van dit mooie uitzicht.
Eenmaal weer terug bij het plekje waar we gingen eten gingen de kinderen lekker volleyballen en voetballen.
De mannen legden het vlees op het vuur en de vrouwen legden de borden, bestek en salades neer.
Het was een waar feestmaal! Na een hoop muggenspray opgespoten te hebben zijn de meesten NIET gestoken
Na het eten hebben de mannen met de kinderen gevoetbald, de mannen waren behoorlijk fanatiek tegen elkaar en regelmatig lag er iemand op de grond. Dit was mooi om te zien want iedereen had te grootste pret. De dames hebben lekker aangemoedigd
Op de terugweg...... man, man, man.... hahaha in het busje, waar 6 personen (officieel) in mogen, werd beladen met 3 man voorin, 5! man op de achterbank en 5! Man in de laadruimte.... die zaten op een houten bankje, een autoband en plastic stoelen die wij bij ons hadden. Verder stond er nog resten van de BBQ in.
In de laadruimte zaten Emma, Jordi, Mirjam en Peter... Jeanette had het luxe en zat voorin.
Achterin werd gelachen en gegild. Normaal moeten wij uit de laadklep springen... maar omdat wij nu zo zwaar beladen was konden we gewoon er uitstappen.
Vandaag is het zondag en dus mochten wij weer allemaal onze lange broeken en lange rokken aan.
Wij gingen lopend naar de kerk vanochtend, en deden daar 15 minuten over... in het zonnetje... met lange broek en rok.... leuk!:)
Na een heerlijk ontbijt hebben wij met de hele groep de eetzaal omgetoverd tot een kerkzaal. Dus dat betekende: tafels op elkaar, banken achter elkaar zetten, stoelen ernaast zetten, de preekstoel neerzetten en dan afkoelen buiten in de schaduw. Toen wij allemaal buiten stonden hebben wij ons opgesteld in een rijtje waarbij de kerkgangers begroet werden.
We werden gezoend en elkaar begroet met Pacea. Wij hadden voor Dhr. S. een stok gekocht en deze ochtend kwam hij zelf naar de kerk toe, deze meneer was al heel lang niet meer in de kerk geweest. Naar aanleiding van de kleding en wandelstok die wij hem geschonken hebben en uiteraard ook door de aandacht die hij van de kerk heeft gekregen en de mooie kerkdienst heeft deze meneer de kerk weer omarmd. Hij zei dit aan het einde van de kerkdienst. Heel mooi om dit zo mee te maken.
Deze kerkdienst heeft Mirjam een gedicht voorgelezen en Loes heeft een dankgebed uitgesproken en dit werd vertaald door pastoor Gregori, dit werd erg gewaardeerd door de gemeente. Tijdens deze dienst werd er contact gezocht met Gerard ( de voorganger in Rotterdam) en na een kort gesprekje heeft de gemeente het aloude glorie halleluja gezongen. Dit werd via de microfoon van Gerard versterkt waardoor de gemeente in Rotterdam mee kon luisteren, zij zongen met ons mee. Dit was erg bijzonder en iedereen genoot. Er werd met zoveel passie en liefde gezongen dat was zo goed voelbaar. Daardoor vloeiden de tranen in overvloed.
Na de lunch zijn we langs 2 huisjes gereden. Bij het eerste huisje zat een mevrouw die haar enkel gebroken had. Zij had dringend een wandelstok nodig, deze hebben wij gebracht. Zij was hier erg blij mee en ze ging graag op de foto voor ons. Hierna zijn we naar mevr. T geweest. Dit was erg schokkend. Het huis was in zeer slechte staat, geen elektriciteit. Zij wonen hier met 3 generaties in, de jongste van een jaar. Mevr. T. Bleek ook ernstig ziek te zijn, iets in haar baarmoeder. Dit is levensbedreigend en heeft dringend een operatie nodig. Hier is alleen geen geld voor..
De mevrouw was erg bang voor de operatie maar vooral voor wat er na de operatie zou komen. Ze zou een aantal maanden moeten relavideren en dus niet kunnen werken, hierdoor komt er dus maandenlang geen geld binnen. Een moeilijke situatie. Dit was allemaal weer erg emotioneel
Later bleek dat haar dochter, de moeder van de baby, ook ziek is. Zij heeft iets aan haar nieren.
Na deze moeilijke situatie hebben wij nog even kunnen rusten. Rond 15.00 gingen wij vanaf ons huisje, met het speelgoed voor het kinderkamp, naar het huisje van Gregori gelopen. Hier zaten Loes, Michelle, Melanie en Andrea al te wachten. Wij hebben alle spullen uitgestald en gekeken wat wij nu allemaal hadden en kunnen gebruiken met de kinderen.
Iedereen ging bij de school kijken waar wij het dagkamp gaan houden, en Jeanette bleef bij de spullen en ging even in gesprek met Gregori.
Eenmaal bij de school, was aan de overkant van de straat, zijn wij naar het schoolplein gelopen. Dit schoolplein bestaat eigenlijk alleen maar uit gras dat tot aan de knie reikt. Er staan een paar klimrekken, 2 doelen om te voetballen, 2 baskets EN een paard.... je zal wel denken: een paard? Ja... een paard... waarom weten wij ook niet. Misschien wel als een grasmaaier.
Hierna gingen wij naar het kerkje om de spullen te halen voor een overheelijke BBQ bij het mooiste plekje van Mateuti.
Eenmaal op dit plekje aangekomen zijn wij een kleine wandeling gaan maken naar dat mooie punt. Daar mag je helaas niet BBQ’en. Bij dit uitkijkpunt had je een prachtig uitzicht over een vallei. Deze vallei had een riviertje en een spoorlijn. Die heuvels en dat uitzicht waren geweldig. De kinderen die meewaren gingen allemaal op het randje zitten van een rots.. dit tot afgrijzen van sommige.
Alles is gelukkig goed gegaan en we hebben enorm genoten van dit mooie uitzicht.
Eenmaal weer terug bij het plekje waar we gingen eten gingen de kinderen lekker volleyballen en voetballen.
De mannen legden het vlees op het vuur en de vrouwen legden de borden, bestek en salades neer.
Het was een waar feestmaal! Na een hoop muggenspray opgespoten te hebben zijn de meesten NIET gestoken
Na het eten hebben de mannen met de kinderen gevoetbald, de mannen waren behoorlijk fanatiek tegen elkaar en regelmatig lag er iemand op de grond. Dit was mooi om te zien want iedereen had te grootste pret. De dames hebben lekker aangemoedigd
Op de terugweg...... man, man, man.... hahaha in het busje, waar 6 personen (officieel) in mogen, werd beladen met 3 man voorin, 5! man op de achterbank en 5! Man in de laadruimte.... die zaten op een houten bankje, een autoband en plastic stoelen die wij bij ons hadden. Verder stond er nog resten van de BBQ in.
In de laadruimte zaten Emma, Jordi, Mirjam en Peter... Jeanette had het luxe en zat voorin.
Achterin werd gelachen en gegild. Normaal moeten wij uit de laadklep springen... maar omdat wij nu zo zwaar beladen was konden we gewoon er uitstappen.
-
27 Juli 2014 - 21:27
Jeannette Brik:
Wat weer, net als gisteren, een mooi verhaal. Wat beleven jullie daar weer veel. Nu lekker 2 dagen kunnen ontspannen en weer opgeladen (hoop ik) voor de nieuwe week. Heel veel succes de komende week, ook als jullie met de kinderen leuke dingen gaan doen. -
27 Juli 2014 - 21:35
Sjaak Reuijl:
Beste Mirjam en Emma,
Dank weer voor jullie verslag. Jullie beschrijven dat de dienst oa vanwege het telefonisch contact heel bijzonder was, nou dat was bij ons niet minder. We konden in de kerk het gesprekje prima volgen. En wat klonk het Glory, Glory halleluja fantastisch en enthousiast. Het refrein is door de gehele kerk flink meegezongen. Heel bijzonder dit dit stukje samen vieren in de diensten. En de respons die jullie krijgen na jullie hartverwarmende acties is geweldig. De ervaring van meneer die met zijn nieuwe stok weer naar de kerk kwam zullen jullie en wij niet gauw vergeten. Triest de mevrouw die ernstig ziek is door niet werken, geen geld, geen ziekenhuisopname. Is deze omstandigheid niet iets om te bekijken of we deze mevrouw tijdens de ziekenhuisopname geldelijk kunnen ondersteunen? Misschien iets ter bespreking. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen, verrassingen, treurige en hartverwarmende situaties. Veel sterkte bij dit alles en alle goeds.
Sjaak Reuijl -
27 Juli 2014 - 21:38
Karin:
Het was ontroerend vanmorgen, meezingen met jullie terwijl we zoveel duizenden kilometers uit elkaar zijn. Heel bijzonder!
Succes met alle mooie dingen die jullie de komende week gaan doen.
-
27 Juli 2014 - 22:05
Jantine:
Het was inderdaad bijzonder, met elkaar meezingen op zoveel kilometer afstand; zo ver weg en toch zo dichtbij. Hetzelfde geldt voor ons skype-gesprek van daarstraks. Goed om jullie even te zien en te horen! En wat een mooie foto's vandaag! (eindelijk eentje van Jeannette, haha!). Veel sterkte de komende dagen, met die hele massa stuiterende kinderen! -
27 Juli 2014 - 22:44
Gerard Geitenbeek:
Het was een bijzondere ervaring vanmorgen, Rotterdam verbonden met Moldavië, samen zingen en groeten uitwisselen. Wat een band hebben jullie daar gesmeed! En wat een timing, ik wilde net aan de tweede Schriftlezing beginnen toen de telefoon ging.
Nu de tweede week, zet hem op met elkaar en wij zien al uit naar de verhalen a.s. zaterdag. -
28 Juli 2014 - 00:18
John Juch:
Wat doen jullie veel indrukken op. Fijn dat jullie op deze manier in Moldavië een bijdrage kunnen leveren. Erg indrukwekkend dat er een technische en emotionele verbinding tussen de twee kerkdiensten tot stand kwam. Veel succes en plezier de komende week met de dagkampen voor de kinderen. -
28 Juli 2014 - 14:14
Rita Vink:
Wat een geweldig moment gisteren om samen het Glory halleluja te kunnen zingen. Ik lees jullie reisverslag elke keer. Wat fijn dat jullie zo veel voor de mensen in Moldavië kunnen betekenen.Veel succes en plezier met de kinderen deze week en een veilige thuisreis toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
